kisah aku, dia dan komuter

-by suraya razak- (part 1)

susah nye jd student yg asyik nak kene ulang alik naek public transport, lg2 bile public transport yg dimaksud kan ialah komuter...

hmm... penat btol, paham2 laa... bg org yg dah mmg biase naek komuter, mereka akan tahu betape sekse nye naek komuter berulang alik ke tempat keje, or tempat blaja... mcm2 masalah... 'perjalanan tergendala', 'train mengalami mslah', 'masalah sistem' , adui... mcm2 laa... sume nye mmg menyeksa kan...

ak ni, mmg kne sabar arr... kne redha... sejak ak sambung blja kat tempat baru ni, ak mmg terpakse mengharap kan komuter sbagai transport utame ak ke tempat blaja... selalu jugak ak lambat g cls, xpon x g cls trus... sume sbab komuter...

n bile abis cls, ak mmg terpakse lengah2 kan mase, ak akan pilih utk pergi library or mane2 tempat yg bley ak duduk tuk wat keje, asg or note... sbab nye, kalu ak cpt2 or berkejar tuk ambik komuter pon, mmg xdpt nye, lg2 kalu cls abis ptg... mmg sgt2 padat ngn org yg bru blik keje... huhhhh~

1 ptg...ak tringat yg ak kne blik awal ari ni, sbab nye, dah janji ngn mak ak nak tman bli brg dapur...

"adui, dah dkt pkul 5pm ni... dh 2x train ak lepas... pack nye org... nekad! pas ni dtg jek train, ak sanggup rempuh sume org...xnak mengalah dah!" (berkate dlm ati)

ak terdengar pengumuman ....
-attention, train to rawang will arrve in 5 more minutes-

"okey2, ready...ready tuk merempuh" (berkate dlm ati)

ak nekad nak msuk gak train pasni, xkisah arr padat smpai kua pintu pon ak sanggup...spt yg ak jangke, train sampai, mmg pdat sgt! ak trus ke depan, bile nampak jek sume org yg nak trun dah trun, trus ak sedaye upaye cube masuk... rmai plak yg rempuh ak... owh, ak dah arr kecik jek, mmg senang2 sgt org tolak ak ke tepi... adui2... ak dah ditolak agak menjauhi pintu... dah mule wase harapan tipis tuk naek train tu...

tbe2, ak wase ad tgn tarik tgn ak, tp ak xpasti sape... die tarik ak ke depan dan trus ke depan... melalui org2 ramai yg tengah bersesak2 nak msuk... ak berjaye msuk... pintu tertutp... ak mendongak... ak tgok die...

"sape die ni?" (berkate dlm ati)

die pndang ak, n senyum... care die senyum cam die knal ak sgt... die berkemeje... mungkin seorg yg dah bekerjaya... tnggi org nye... kemas walaupun nampak spt die bru blik keje... bau perfume pon bley tahan...

"trime kasih, tp awk sape?" ak tnye die...

"sy?? hmm, sy sje je tlg awk, kecian tgok awk, terkebil2 sorg... maap arr kalu awk terkejut sy trik awk td"

ak diam... pasti laa ak terkejut... pgang tgn ak kot... hmm... bkn muhrim plak 2...

train trus bergerak, dh smpai stesen Bank Negara... mkin plak rmai org nak msuk... maklum arr,kwasan opis, rmai org bru blik keje... sume nak men tolak2... ak masih lg berdri di sisi die... train trus grak lg...

"aiyak! nape uncle ni tolak ak!" (berkate dlm ati)

trase bahu ak dipegang org, ak menoleh... die lg... die tahan ak dr jatuh... ak buat2 xpandang... tp dlm hati, tuhan saje yg tahu... die senyum jek...

smpai stesen rawang... kami same2 trun... die snyum lg...tp kali ni, ak bls senyuman die...ak trus berjln, die pon... msih d jln yg same... kua dr stesen...

ak ke kiri, die ke kanan...

"trime kasih 'stranger'... moge jmpe lg" (berkate dlm ati)

-sekian-